Τη μοίρα μου προκάλεσα
και σ’ έφερα ξανά
απ’ του μυαλού τα απόκρυφα,
του νου τα σκοτεινά.

Τη μοίρα μου προκάλεσα,
στο νου μου σε προσκάλεσα,
να μείνεις παρακάλεσα
μα έφυγες ξανά.

Σαν τον τρελό σε φέρνω στο μυαλό,
σαν τον τρελό τη μοίρα προκαλώ,
πέφτει θολό σκοτάδι στο μυαλό
κι εγώ σαν τον τρελό που χάνει το μυαλό.

Την τύχη μου κοντράρισα
και έχασα ξανά,
αντέχει αυτός που μπόρεσε
στο τέλος να ξεχνά.

Την τύχη μου κοντράρισα,
σε είδα και λαχτάρισα,
ζωή ήταν και στη χάρισα
μα έφυγες ξανά.

Σαν τον τρελό σε φέρνω στο μυαλό,
σαν τον τρελό τη μοίρα προκαλώ,
πέφτει θολό σκοτάδι στο μυαλό
κι εγώ σαν τον τρελό που χάνει το μυαλό.