Οκτώβρης, τέλη

ακόμη περιφέρω την παλάμη μου σαν
θρόνο της Αυτού Μεγαλειότητας του Πέους σου

τσιμπάει ακόμη η σφήκα γλώσσα
–πρησμένη πάω από το σμήνος των φιλιών

σταγόνα δεν χαρίζω των χυμών μου
–λιγώνομαι από αξόδευτη χαρά