Σαν τους τρελούς έτσι κι εγώ
βρήκα δικό µου ένα στοιχειό,
ίδιο σεισμός λυσσομανά
σάλταρε και δεν σταματά.

Πάνω στη γης μοιάζει θεριό
μα στης αγάπης τον λυγμό
αντίς να αφήσει μια μιλιά
βγάνει λουλούδια στα μαλλιά.

Πυκνό σινιάλο από καπνό
καίγεται ανάρια να τον δω
ήλιος γυμνός, χειροπιαστός
γίνεται η νύχτα μου στο φως.

Κοίτα, μου λέει μια φορά
της ζήλειας μου η συμφορά
στερνό σου δίνει το φιλί
στάξε στο μέλι σου χολή.

Κι όλο ρωτώ, να βασιστώ
μα κείνο παίζει το κρυφτό,
ποιος φταίει που είμαι παλαβός
στερνό φιλί του δίνω εγώ.

Δεφτέρι ανοίξτε παστρικό
γράψτε για τον κατακλυσμό,
έχει για με φαρμακωθεί
πάει το στοιχειό, θα τρελαθεί.

Πάνω στη γης μοιάζει θεριό
και στης αγάπης το φευγιό
αντίς να αφήσει μια μιλιά
βγάνει τσουκνίδες στα μαλλιά.