Πώς άξαφνα μου ήρθε δεν ξέρω
ν’ αλλάξω το φως της ημέρας
να γίνω μια φρίκη, μια μπόρα, ένα τέρας
το χάος στη χώρα να φέρω

Αόρατος να μπαίνω τα βράδια
σε τράπεζες και υπουργεία
να κάνω βουτιά στα ταμεία
να φεύγω και αυτά να `ναι άδεια

Να βγαίνω τις νύχτες στο δρόμο
γεμάτες με κόσμο οι πλατείες
κι αφού θα οργανώνω πορείες
μετά να επιβάλω το νόμο

Εγώ είμαι το όνειρο που όλοι ζητάτε
μιας χώρας μεγάλης κι ωραίας
με θέση ακλόνητη και μην το γελάτε
είμαι ένας δημόσιος φορέας

Να μπαίνω κρυφά σε συσκέψεις
και `κει που θα βρίσκουν τη λύση
με λόγια γαλίφη θα σπέρνω τα μίση
αλλάζοντας όλων τις σκέψεις

Το κράτος να κάνω σμπαράλια
τον Νέρωνα του δασούς προστάτη
κι ενώ θα τους κλείνω το μάτι
να βάζω κοριούς στα κανάλια

Ασύλληπτος θα μένω για χρόνια
του νόμου έχω την προστασία
μ’ ανθρώπους και θέσεις ψηλές κι εξουσία
και μια ιστορία αιώνια

Εγώ είμαι το όνειρο που όλοι ζητάτε
μιας χώρας μεγάλης κι ωραίας
με θέση ακλόνητη και μην το γελάτε
είμαι ένας δημόσιος φορέας