Στον αστερισμό του πόνου μάνα μου γεννήθηκα
και για αυτό χωρίς να κλάψω νύχτα δεν κοιμήθηκα.
Στρώνεις καθαρά σεντόνια και τα βρίσκεις το πρωί
λερωμένα απ’ το δάκρυ που μου τρώει τη ζωή,
που μου τρώει τη ζωή.

Στον αστερισμό του πόνου η καρδιά μου καίγεται,
πόσα βάσανα με τρώνε μάνα μου δεν λέγεται.
Στον αστερισμό του πόνου να ποια είναι η μοίρα μου,
η αγάπη με σκοτώνει μάνα κακομοίρα μου.

Στον αστερισμό του πόνου ήρθα και ναυάγησα
για τα μάτια μιας γυναίκας σαν το στάχυ τσάκισα.
Τήνε διώχνει το μυαλό μου μα την θέλει η καρδιά,
την ζητάει μα την καίει σαν χαρτί μες στη φωτιά,
σαν χαρτί μες στη φωτιά.

Στον αστερισμό του πόνου η καρδιά μου καίγεται,
πόσα βάσανα με τρώνε μάνα μου δεν λέγεται.
Στον αστερισμό του πόνου να ποια είναι η μοίρα μου,
η αγάπη με σκοτώνει μάνα κακομοίρα μου.