Ντύνεται αργά για έξοδο βράδυ
μ' αυτόν που αγαπάει με χίλιους τρόπους.
Βερολίνο του '82, ο Όλαφ ετοιμάζεται
να πάει στο τελευταίο ραντεβού.
Πάει να σκοτώσει τον εραστή του,
αυτόν που τον άφησε το καλοκαίρι.
Βαθιά στην τσέπη του μαύρου παλτό
κρύβει το πιστόλι και μπαίνουνε Χριστούγεννα
Βγαίνει στο δρόμο, ξεχνάει το παλτό,
παίρνει ταξί, χτυπάει το κουδούνι εμμονικά.
Πέφτει στα πόδια του, λέει πολλά
δεν τον αφήνει να μπει, τον κρατάει στο χωλ.
Λευκό μπουρνούζι, δέρμα "λατίνο''
το ίδιο θεϊκό κορμί.
Το ίδιο υπέροχο βλέμμα το χυδαίο.
Αχ τον παράτησε για έναν πιο νέο,
για έναν καινούργιο, για ένα ρεμάλι, για έναν τυχαίο.
Νιφάδες στον άνεμο, πολύτιμοι και εύθραυστοι,
ανήξεροι και μόνοι.
Μυρίζει χιόνι.