Γεννήθηκε μια νύχτα χαραυγή
που φύσαγε τρελός νοτιάς
στην άγονη της Περσεφόνης γη
καρπός ανέξοδης σποράς.

Τον γνώρισα ντυμένο στο χακί
κι εγώ χακί στα Βρυσικά
ερωτευμένος με τη μουσική
και των βιβλίων τη φωτιά.

Ξυπνούσε πάντα τέσσερις παρά
τσιγάρο άναβε σκυφτός
νύχτες με Καρυωτάκη αγκαλιά
ήταν ο Γιώργος ο λοξός.

Νύχτα χιονιάς στην βορεινή σκοπιά
στον μεθυσμένο του χορό
τρελές εικόνες βγαίνουν παγανιά
η ζάλη φέρνει χαλασμό.

Κατά τις δύο θα ‘τανε θαρρώ
φόρος τιμής στα Βρυσικά
μιας τουφεκιάς η ανάσα σαν θεριό
ταξίδεψε για τον νοτιά.

Μια μουσική τα μάτια τ’ ανοιχτά
ήλιος στην νύχτα γελαστός
αυτομολούσε πλέον για καλά
ήταν ο φίλος μου ο λοξός.