Όλα τα παλιά τα αγάλματά μου
στο Αιγαίο τα 'στησα με θέα στο νοτιά
κι όπως τα κοιτώ θα 'θελε η καρδιά μου
να 'χα νέα τρόπαια να βάλω στη σειρά.

Μα δεν έφτιαξε η εποχή
σε θεούς τα πρότυπά μου
τα καινούργια αγάλματά μου
να τα βάλω στη γραμμή.

Πες μου λοιπόν
τι κάνω μόνος μπρος σε τόσο παρελθόν,
πώς να χωρέσω στο ποτήρι το νερό
αυτή τη θάλασσα που μου 'βαλες να ζω.
Πες μου καρδιά
τι θέλω μόνος στα αγάλματα μπροστά,
τόση Ιστορία πώς αντέχει να χωρά
σ' ένα δυάρι με παράθυρα κλειστά.

Να με εδώ ξανά να κοιτώ τη σκόνη
πάνω από τα μάρμαρα σαν δάκρυ η φθορά
κι όμως μένω εδώ να κρατάω ακόμη
σαν αιώνιος φύλακας του χρόνου τα κλειδιά.