Στο πρώτο πλοίο της γραμμής στο όνειρο σαλπάρισα,
άδειο κατάστρωμα νωρίς στο φόρεμά σου ξάπλωσα.

Ήταν πρωτομαγιά στις 3 σε ένα Κουκάκι που έβρεχε,
σου 'πα πως είμαι η βροχή, ο κόσμος θα 'σαι η αυγή.

Μα εσύ ξεδίψασες μ’ αστέρια
χορεύοντας στα κύματα
κι εγώ βυθίστηκα σε εσένα, βρήκα απάτητα νερά.
Ένα τραγούδι με ένα δάκρυ
για μια χαμένη συντροφιά,
όσα ορκίστηκες σε εμένα τα πήρανε τα κύματα.

Ο ήλιος έπεσε νωρίς κι η θάλασσα ταράχτηκε,
στην παραλία μας κανείς μόνο ένας άντρας ξάπλωσε.

Στο πρώτο κρύο του βοριά μια πετσέτα άφησε,
τις μέρες που περίμενε πάνω στην άμμο σκάλισε.

Μα εσύ ξεδίψασες με αστέρια
χορεύοντας στα κύματα
και εγώ βυθίστηκα σε εσένα, βρήκα απάτητα νερά.
Ένα τραγούδι με ένα δάκρυ
για μια χαμένη συντροφιά,
όσα ορκίστηκες σε εμένα τα πήρανε τα κύματα.