Έρχεσαι και λες ότι μ’ αγαπάς
κι όλο προσπαθώ να βρω που το πας.
Είσαι μια βροχή, είσαι ένας βοριάς,
έχεις τη μορφή άστατου καιρού
που γίνεσαι καπνός, φεύγεις κι σκορπάς.

Πότε στο Θιβέτ, πότε στο Περού
χθες ήσουνα ροκ, σήμερα γκουρού.

Όμως αν γυρνάς όλα τα ξεχνώ,
έχω κουραστεί να σε συγχωρώ.
Πως με τυραννάς πρέπει να σκεφτείς,
έχω μια καρδιά κι όχι δεκατρείς,
έχω μια καρδιά κι όχι δεκατρείς.

Άλλαξε σκοπό, άλλαξε γραμμή,
έχω βαρεθεί να σου λέω μη.
Χρόνια προσπαθώ μα αδυνατώ
να βρω το κλειδί να σε συγκρατώ,
είναι περιττό ότι και να πω.

Τρέχεις με ρυθμό εξαντλητικό
ζεις σε πλαίσιο διαστημικό.

Όμως αν γυρνάς όλα τα ξεχνώ,
έχω κουραστεί να σε συγχωρώ.
Πως με τυραννάς πρέπει να σκεφτείς,
έχω μια καρδιά κι όχι δεκατρείς,
έχω μια καρδιά κι όχι δεκατρείς.

Σκέψη μου θολή, πάθος μου τρελό
μείνε οριστικά σε παρακαλώ.
Τώρα είσαι εδώ, αύριο εκεί
πάντα στο μυαλό έχεις τη φυγή.
Κι έτσι δυστυχώς μένω μοναχός
μ’ ένα όνειρο σκέτη φυλακή
ιστορία μου καταπληκτική.

Όμως αν γυρνάς όλα τα ξεχνώ,
έχω κουραστεί να σε συγχωρώ.
Πως με τυραννάς πρέπει να σκεφτείς,
έχω μια καρδιά κι όχι δεκατρείς,
έχω μια καρδιά κι όχι δεκατρείς.