Τα λόγια αυτά που λέω εδώ δεν είναι δικά μου,
μου τα είπε κάποιος κάποτε σε κάποιον να τα πω,
ένα αλάνι που συχνά πυκνά κοντά στη γειτονία μου
την έβρισκε να χάνεται, έχω χρόνια να τον δω.

Μου είπε να τους πεις,
η ελευθερία είναι το πιο σπουδαίο αγαθό,
άμα τους πεις η ηλικία πως υπάρχει σ΄ αφθονία
να ξέρουν την έχουν χάσει από καιρό.

Τα λόγια αυτά που λέω εδώ δεν είναι δικά μου,
μου τα είπε ένα κορίτσι που ‘χα κρύψει να τα πω,
κάποιο φεγγάρι από τον Άρη κατέβηκε κοντά μου
δεν θυμάμαι ωστόσο τι έγινε ή τι έγινα εγώ.

Μου είπε θα σου πω
για την αγάπη άμα την ψάχνεις θα τη βρεις και θα χαθείς,
θα διαλυθείς σ’ αυτό το κάτι που θα ‘ναι ένα κομμάτι
από το λίγο που είχες δώσει εξαρχής.

Τα λόγια αυτά που λέω εδώ δεν είναι δικά μου,
μου τα είπε ένα πρωί σ’ ένα όνειρο τρελό
κάποια μορφή που προς στιγμή έμοιαζε δικιά μου
από ένα ξένοιαστο σοφότερο, νεότερο εαυτό.

Μου είπε να σας πω
για την αλήθεια είναι όλα αυτά που δε μπορείς να θυμηθείς
κι όμως τη νιώθεις μες στα στήθια τη λήθη
που έγινε συνήθεια και δε σ’ αφήνει την αλήθεια σου να δεις.

Που δε σ’ αφήνει την αλήθεια σου να δεις.

Τα λόγια που δεν λέω είναι δικά μου,
μα ανήκουν σε έναν άλλο μου εαυτό,
ακολουθεί πάντα πιστά τα βήματα μου
και δεν μ’ αφήνει κουβέντα να σας πω.