Ματωμένο το φεγγάρι,
σκέφτομαι ποια σε έχει πάρει,
μέσα απ’ την δική μου τη ζωή.
Ματωμένη κι η καρδιά μου,
λείπεις απ’ την αγκαλιά μου,
αχ κι αυτή η νύχτα πως θα βγει.

Πες της πίσω να σε φέρει,
η καρδιά μου υποφέρει
που σας είδα χέρι-χέρι
και έχω τρελαθεί.

Πες της μην τη δω μπροστά μου,
έκλεψε τα όνειρά μου
και ματώνει η καρδιά μου
που σε έχει αυτή.

Ματωμένο καλοκαίρι,
είχα κάποτε ένα αστέρι,
μου το πήραν και έμεινα μισή.
Ματωμένη κι η ψυχή μου,
που δεν είσαι πια μαζί μου,
σε έκλεψε απ’ τα χέρια μου αυτή.