Με φύσημα σημάδεψε ο βοριάς
τις κοπελιές που ξώμειναν στο κρίμα,
το δάκρυ τους το στέγνωσε με μιας
και ξέπλυνε την πίκρα με ένα κύμα.

Μα εγώ είμαι ένας παραμυθάς που σιάχνω παραμύθια
παραμυθιάζω τους καιρούς και κρύβω την αλήθεια.
Το χάραμα είμαι χαρά, το σούρουπο λυράρης,
το απόβραδο ψιλή βροχή, την νύχτα κυνηγάρης.

Γοργόνες στήναν τις απανεμιές χορό
στων θαλασσών τα σκοτεινά τα βάθη,
τους κάβους λύνανε οι ναύτες στο γιαλό
να ταξιδέψουνε στου έρωτα τα πάθη.

Μα εγώ είμαι ένας παραμυθάς που σιάχνω παραμύθια
παραμυθιάζω τους καιρούς και κρύβω την αλήθεια.
Το χάραμα είμαι χαρά, το σούρουπο λυράρης,
το απόβραδο ψιλή βροχή, την νύχτα κυνηγάρης.

Παράγγειλε ο ήλιος στην αυγή
να δώσει ένα μαντάτο στο φεγγάρι,
δραπέτης στου ουρανού τη φυλακή
να ανάψει πριν να πέσει το σκοτάδι.