Ένα νόμισμα είμαι στα χέρια σου εγώ,
που ό,τι θέλεις το κάνεις, στην τσέπη σου το βάζεις.
Στα κρυφά καραβάνια του πάθους σου γυρνώ,
μες την έρημο λιώνω μα εσύ δε με κοιτάζεις.

Σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι,
και σε νοιάζομαι και σε νοιάζομαι.

Ανατολή μου εσύ, τέλος και αρχή μου,
ανατολή μου εσύ, πάθος στη ζωή μου.
Ανατολή μου εσύ, κάθε μου στιγμή,
είσαι, είσαι, είσαι Ανατολή.

Στο αντίθετο ρεύμα για χάρη σου θα μπω,
δυο κορμιά που ήταν ένα για πες μου πώς χώρισαν.
Πια δεν έχω πυξίδα, δεν έχω προορισμό,
με πληγές, οι αναμνήσεις, το σώμα μου γεμίσαν.

Σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι,
και σε νοιάζομαι και σε νοιάζομαι.