Δεν πειράζει, μη σε νοιάζει
το συνήθισα κι αυτό
να σε θέλω, να μη σ΄ έχω
στο σκοτάδι σου να ζω.

Πόσες βραδιές να σε σκέφτομαι
μες στα χέρια του και να τρελαίνομαι,
πόσες φορές να το αντέξω πια
να ‘μαι μόνος μου, μ’ άδεια αγκαλιά.

Μην ακούς τι λέω πάλι,
φταίει το ποτό κι η ζάλη,
ξέρω ότι και να κάνω η ζωή σου θα ‘ναι εκεί.
Μην ακούς αυτά που λέω
όταν λείπεις πως πεθαίνω,
λίγες ώρες χάρισε μου για να ζήσω μου αρκεί.

Δεν πειράζει, μη σε νοιάζει
το μαρτύριο που ζω
έχω κρύψει την αγάπη
στην καρδιά και στο μυαλό.

Πόσες βραδιές να σε σκέφτομαι
μες στα χέρια του και να τρελαίνομαι,
πόσες φορές να το αντέξω πια
να ‘μαι μόνος μου, μ’ άδεια αγκαλιά.

Μην ακούς τι λέω πάλι,
φταίει το ποτό κι η ζάλη,
ξέρω ότι και να κάνω η ζωή σου θα ‘ναι εκεί.
Μην ακούς αυτά που λέω
όταν λείπεις πως πεθαίνω,
λίγες ώρες χάρισε μου για να ζήσω μου αρκεί.