Το σώμα πήρανε γυμνό οι μυροφόρες
και ο τελώνης διαμοιράζει τα σκουτιά μου,
χρυσά σκουριάζουν σκουλαρίκια στα αυτιά μου
κι οι δείχτες κλέβουνε κρυφά λεπτά στις ώρες.

Παλιά σφραγίδα με πηλό στη Βαβυλώνα
κανείς δεν έμαθε ποτέ τι τάχα λέει,
η χαρτορίχτρα με κοιτά κι όλο κλαίει
κι η προσευχή μου διαπασών στον Ελαιώνα.

Το μάτι σκίζει το χαρτί που το διαβάζει
και στασιάζουν οι θεοί στις αποικίες,
ουρές συσσίτια ξανά στις συνοικίες
αυτό το έργο του χαμού ποιος ανεβάζει.

Παλιά σφραγίδα με πηλό στη Βαβυλώνα
κανείς δεν έμαθε ποτέ τι τάχα λέει,
η χαρτορίχτρα με κοιτά κι όλο κλαίει
κι η προσευχή μου διαπασών στον Ελαιώνα.

Παλιά σφραγίδα με πηλό στη Βαβυλώνα.