Οι δρόμοι του πόνου
ανοίγουν τη νύχτα,
να βγουν μεθυσμένοι
οι ερωτευμένοι.

Τη νύχτα στους δρόμους
φαντάσματα τρέχουν,
να βρουν παγωμένους,
τους ερωτευμένους.

Κι εγώ τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι, φοβάμαι
ετούτη την αγάπη σου,
ένστικτο δολοφόνο
που θέλει να με σβήσει,
να μ’ εξαφανίσει.

Οι νύχτες ανάβουν
στιγμές αδικίας,
αφόρητου πάθους
και απελπισίας.

Στα μάτια που κλαίνε,
με τραγούδια που καίνε
για κάποιους προδομένους,
τους ερωτευμένους.

Κι εγώ τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι, φοβάμαι
ετούτη την αγάπη σου,
ένστικτο δολοφόνο
που θέλει να με σβήσει,
να μ’ εξαφανίσει.

Οι δρόμοι του πόνου
ανοίγουν τη νύχτα,
να βγουν μεθυσμένοι
οι ερωτευμένοι.