Στην άμμο χτίζαμε κάστρα ψηλά
που τα 'παιρνε αμέσως το κύμα
γελούσες και ξαναρχίζαμε πάλι μαζί
θυμήσου και συ

Χρυσό της νιότης μας πουλί
γοργά τα δυο φτερά μακριά μας πια ξανοίγει
δεν είναι πως δεν σ' αγαπώ
μ' ακόμα νοσταλγώ τα χρόνια που 'χουν φύγει

Θυμάμαι πως σε κρατούσα σφιχτά
πως παίζαμε πάνω στα φύκια
μαζί ξαπλώναμε στην αμμουδιά τη ζεστή
θυμήσου και συ