Κοπέλες θύματα σε εγκλήματα τιμής
λες και κατώτερου Θεού ήταν πάντα,
νόμος του άντρα πέφτει πέλεκυς δριμύς
να φοβάται η γυνή τον άντρα.

Γυναίκες μάγισσες ριγμένες στην πυρά
κι αθώος πάντα ο γυναικοκτόνος,
στα καφενεία μιλούν για σπίτι και κυρά
με τ’ αχαμνά βαριά και στ’ άλφα ο τόνος.

Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις
σου πάνε οι μελανιές με το καφτάνι,
μια μελλοθάνατη είμαι εγώ απ’ τις πολλές
που κράζουνε από τα αρχαία χρόνια “φτάνει”.

Κι εσύ που τάχα για ισότητα μου λες
κάποιας παλιάς γενιάς κρύβεις κομμάτι,
όταν “Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις”
μου τραγουδάς για τη γροθιά στο μάτι.

Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις
σου πάνε οι μελανιές με το καφτάνι,
μια μελλοθάνατη είμαι εγώ απ’ τις πολλές
που κράζουνε από τα αρχαία χρόνια “φτάνει”.