Της δικής μου της Ελλάδας
πιάνω τον σφυγμό
και στου μπαγλαμά τον ήχο
ψάχνω τον λυγμό,
σε κοιτάζω μες στα μάτια
και λιποθυμώ.

Κι όταν πέφτει το σκοτάδι
λέω δεν μπορεί
κάποιος φίλος απ' τον Άδη
θα 'ρθει να με βρει
γιατί πάντα ένα φεύγω
θα με τιμωρεί.

Λένε πως αν έρθει η ώρα
όλα σταματούν
μα στον κάτω κόσμο πάντα
οι χοροί κρατούν,
του Παπάζογλου στιχάκια
κι οι θεοί ακούν.

Της δικής μου της Ελλάδας
πιάνω τον σφυγμό
και στου μπαγλαμά τον ήχο
ψάχνω τον λυγμό,
σε κοιτάζω μες στα μάτια
και λιποθυμώ.