Μού `χεις γίνει πλέον άγχος φοβερό
και τα νεύρα μου εσπάσαν λίγο λίγο,
δεν υπάρχει άλλη λύση για να βρω
ή εσύ να φύγεις, ή εγώ να φύγω.

Η μεγάλη σου η ζήλεια
σου επίκρανε τα χείλια,
το φιλί σου δηλητήριο πικρό,
είν’ η ζήλεια ένα μαχαίρι
που σου όπλισε το χέρι
και με πληγώνεις κάθε ώρα και λεπτό.

Κατανόηση δεν βρίσκω δυστυχώς,
φταίει η ζήλεια σου που την χαρά μου παίρνει,
δυσκολεύει την ζωή μας διαρκώς
και σιγά σιγά στον χωρισμό μας φέρνει.