Την αγαπώ την αγαπώ
δεν ντρέπομαι να σας το πω
και της αγάπης μου οι πληγές
είναι παράσημα κι αυτές

Γιατί με ειρωνεύεστε
που την θυμάμαι ακόμα
το δένδρο κι αν το κόψουνε
οι ρίζες μένουνε στο χώμα
Την αγαπώ την αγαπώ
δεν ντρέπομαι να σας το πω

Γιατί γελάτε φίλοι μου
που έγινα σκιά της
κι αν δε φιλάει τα χείλη μου
αυτά μιλούν για τ’ όνομά της