Είσαι τοσο παιδί κατα βάθος,
είσαι τόσο καλό κατα λάθος
είσαι τόσο αφελής
που αμα θέλεις μπορείς
οσα χάνουν οι ξύπνιοι να βρεις.

Είσαι τόσο αστείο μορτάκι
σου φιλάω και το δαχτυλάκι
που ’χει πάθει ζημιά
τι τον θες τον καυγα,
τι τον θες αφου πιάνεις λαβράκι

Ελα ψυχούλα μου, ελα καρδούλα μου
Ξέρω δεν είσαι ό,τι δείχνεις
αλλοι σε παίξανε αλλοι σε μπλέξανε
κλαψε γιατί όταν κλαις μικροδείχνεις.

Δάγκωσ’ τα χείλη σου
είμαι μαντήλι σου
σβήνω τον πάγο απ’το βλέμμα.
Έλα στραβάδι μου
πιάσου απ’το χάδι μου
κράτα εδώ μη σε πάρει το ρέμα

Μην ποζάρεις σαν μούτρο σε μένα
δε σε παίζω με φύλλα κρυμμένα.
Βρίσκω αυτή τη ρωγμή
που η ζωή ηρεμεί
το χαμένο λατρεύει κορμί.

Δεν υπάρχουν νερά του Ιορδάνη
κι oταν πιάνεις μώρο μου λιμάνι
μην την ψάχνεις πολύ
όλοι οι αμαρτωλοι,
όλοι είναι απ’ το ίδιο χαρμάνι.