Απόψε γύρισες και κλαις
στην αγκαλιά μου επάνω.
Κι αν πίκρες μου ’δωσες πολλές,
πώς θες αλλιώς να κάνω;

Σε συγχωρώ.
Τον εαυτό μου πώς μπορώ να τιμωρήσω;
Σαν το νερό
τις αμαρτίες και τα λάθη σου θα πιω.

Εσύ χαμήλωσε το φως
κι υπόσχεση σου δίνω,
θα σου σταθώ σαν αδερφός,
σαν άνδρας θα σε κρίνω.