Ήταν τότε που παιδιά παίζαν στους δρόμους
Και το γέλιο τους σκορπούσε γύρω την χαρά
Ήταν τότε που στην γη για ταχυδρόμους
Είχαν μόνο περιστέρια και λευκά πουλιά

Μα δεν μπορώ να θυμηθώ
Ούτε τ’ όνομά σου
Ούτε τη φωνή σου
Ούτε τ’ άλλα τα παιδιά

Ήταν τότε που γυρίζαμε στους δρόμους
Με φωνές και με τραγούδια όλα τα παιδιά
Παίζαμε μαζί τους κλέφτες κι αστυνόμους
Κι είχες κλέψει τη μικρή φτωχή μου την καρδιά

Θυμάμαι την βραδιά δε σου είπα σ’ αγαπώ
Και πάψαμε κι οι δυο να είμαστε παιδιά
Δε σου είπα σ’ αγαπώ μα το `ξερες καλά

Πάντοτε παιδιά μέσα στην καρδιά
Και σ’ ένα βιβλίο είναι γιασεμιά
Κι αν στους δρόμους τώρα δε γυρνούν παιδιά
Όπου και να πας
όποιαν θα κρατάς
πάντα να γελάς