Είναι κάποιες στιγμές,
καλές και κακές,
που αφήνουν σημάδια
για πάντοτε...
Τις θυμάσαι και κλαις ή γελάς,
έχεις να λες γι’ αυτές,
σ’ακολουθούν μια ζωή...
ποτέ δε χάνονται!
Όμως, μη ξεχνάς
οι μεγαλύτερες, πως θα `ρθουν πιο μετά
και θα ρχονται απρόσκλητες,
ως και μετά θάνατον!
Μια κλωστή θα σε κρατάει
απ’τη ζωή που κυλάει,
απ’το ταξίδι
στης χαράς και στου φόβου το άβατον...
Κι γι’ αυτό να λες
"Ούτε μια στιγμή δε θυμάμαι τώρα
τις ξέπλυνε όλες, σαν βροχή, η εσωτερική μου φόρα"

Ο τροχός που γυρνάει
αιχμαλώτους μας κρατάει
με τη μνήμη
και στη λήθη καταδίκους.
Τις στιγμές μας μετράει
και ξαφνικά σταματάει
και κληρώνει
για δίκαιους και άδικους...
Τότε, ο καλύτερος κι ο χειρότερος
σπρώχνονται όλοι μαζί
περιμένοντας
στη ρεσεψιόν των ουρανών,
μέχρι που κάποιος σε κοιτάει
και τις στιγμές σου ρωτάει
για να σου πει,
τελικά, που σε βάζουνε.
Και σ’αυτόν να πεις
"Ούτε μια στιγμή δε θυμάμαι τώρα
τις ξέπλυνε, όλες σαν βροχή, η εσωτερική μου φόρα!"

Ούτε μια στιγμή δε θυμάμαι τώρα
τις έπνιξε, όλες σαν βροχή, η εσωτερική μου φόρα!