Και τι κατάλαβα λοιπόν
που πίστεψα δυο μάτια
και άφησα το παρελθόν
και μ’έκανε κομμάτια
και τι κατάλαβα λοιπόν
που σύρθηκα στο χώμα
μα εσύ δεν ήσουν πουθενά
κι εγώ σ’αγάπαγα ακόμα

Και τι κατάλαβα λοιπόν
που όλα στα’χα δώσει
μα ήσουν πάντοτε απών
ποτέ δε μ’είχες νιώσει
και τι κατάλαβα λοιπόν
που άψυχο ήσουν σώμα
κι έχω την πίκρα των φιλιών
στα χείλη μου ακόμα

Ποτέ ξανά εγώ δε θέλω να δακρύσω
ποτέ ξανά στα παλιά δε θα γυρίσω
ποτέ ξανά δε θα χαθώ δε θα λυγίσω
ποτέ ξανά να με σκοτώσουν δε θ’αφήσω
Ποτέ ξανά...

Και τι κατάλαβα λοιπόν
που ήπια μόνο πόνο
και να γυρίσω δεν μπορώ
πίσω ξανά τον χρόνο
και τι κατάλαβα λοιπόν
που έγινα θυσία
στον εαυτό μου όμως χρωστώ
μια δεύτερη ευκαιρία

Ποτέ ξανά εγώ δε θέλω να δακρύσω
ποτέ ξανά στα παλιά δε θα γυρίσω
ποτέ ξανά δε θα χαθώ δε θα λυγίσω
ποτέ ξανά να με σκοτώσουν δε θ’αφήσω

Εμένα θ’αγαπάω εμένα θα πονάω
εμένα θα κοιτάω τώρα πια
κανέναν δεν ρωτάω
στα πόδια μου πατάω
ζωή μου σου χρωστάω τόσα πολλά

Ποτέ ξανά εγώ δε θέλω να δακρύσω
ποτέ ποτέ ξανά στα παλιά δε θα γυρίσω
ποτέ ξανά δε θα χαθώ δε θα λυγίσω
ποτέ ξανά να με σκοτώσουν δε θ’αφήσω
Ποτέ ξανά