Μάνο, σ’ αυτό το τόπο το βλακόστρωτο
και που φωνάζω, τίποτα δε κάνω.
Μάνο, ζούμε με φόβο αλλόκοτο
γι’ αυτό σου λέω, καλά περνάτε εκεί πάνω.
Μάνο, το μυαλό μου αυτοεξορίστηκε
μάλλον, νομίζω πως τα χάνω.
Μάνο, το καθεστώς μας ερεθίστηκε
και θέλει να `ναι συνέχεια από πάνω.
Μάνο, πολιτισμός σε αποσύνθεση.
Φτάνει κι η Ολυμπιάδα αυτό μας έλειπε από πάνω.
Μάνο, θα πουν πως σου `κλεψα τη σύνθεση.
Εντάξει αφού το ξέρουν, εγώ δε παίζω πιάνο.
Μάνο, θα ξεράσω στην πατρίδα μου
κάπου θα έφαγα τρελή αχ Ελλάδα, Μάνο.
Μάνο, θα στήσω μόνος τη παγίδα μου
ψάχνω κουράγιο και θα τη κάνω.