Υπάρχει μέρος ν’ ανασάνει η νιότη μας ζωή
Υπάρχει μέρος η ηθική τους να κρυφτεί
Υπάρχουν χρώματα να φαίνονται στο μαύρο
Κι αν ξέρεις πες μου που να τα βρω.
Τα `χω χαμένα, στις τέσσερις γωνιές μοιρασμένα,
σ’ αυτή τη γη ξεχασμένα με παρελθόν στοιβαγμένα
γερασμένα κι άλλα πεθαίνουν στη γέννα,
έχω και μέσα μου ένα, μαζί και σένα
όλα πνιγμένα στο αίμα και λυτρωμένα με ψέμα
με χίλιους κόμπους σε κουβάρι χρυσό τυλιγμένα,
δίχως μια στάλα πιωμένα μα μεθυσμένα,
γελούν και λένε τραγούδια σ’ ένα σκοπό χρεωμένα.

Γι’ αυτό σου λεω πάρε τα όμορφα κι έλα.
Για να τη σπάσεις στους καιρούς, τραγούδα και γέλα.
Κοίτα στα μάτια και μίλησε στους φοβισμένους,
κλείσε τ’ αυτιά και φύγε από τους στοιχειωμένους
κι αν μυρίζει πάλι αίμα από πολλά της γης μέρη,
κάν’ το τραγούδι και πες το κι όποιος ξέρει,
θα το `χει ταίρι κι απάγκιο μυστικό,
όταν φορτώνει η ψυχή του από κακό.
Το ριζικό μας δειλιάζει, όταν του λεμε τραγούδια
και πριν πεθάνουμε, αν αφήσουμε στο τάφο μας λουλούδια.
Χαζά αγγελούδια δε βουλώνω το στόμα,
μαύρα δαιμόνια μου σας έκλεψα το χρώμα.
Γυμνοί βασιλιάδες, γυμνοί προφήτες
με τις πλάτες του θεού ξαναβαφτίζονται θύτες
κι εμείς οι αλήτες παντού σ’ αυτή την πλάση
φτιάχνουμε ξόρκι που δεν ξέρουμε αν θα πιάσει.
Μα δε μας νοιάζει, πες το βλακεία και τρέλα,
έλα κι εσύ, προλαβαίνεις, τραγούδα και γέλα
για τους περήφανους που άδικα φεύγουν;
εγώ είμαι πάντα μ’ αυτούς που πεθαίνουν.

Για την Παλαιστίνη τραγούδα και γέλα
Για την κοιλάδα τραγούδα και γέλα
Για τα Βαλκάνια τραγούδα και γέλα
Και για την Κύπρο τραγούδα και γέλα
Για τη Γένοβα τραγούδα και γέλα
Για το Σηάτλ τραγούδα και γέλα
Για τ’ άσπρα κελιά τραγούδα και γέλα
Για τους νεκρούς τραγούδα και γέλα
Για τον Μάρκος τραγούδα και γέλα
Για τον Γκάντι τραγούδα και γέλα
Για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τραγούδα και γέλα
Για τον Αλλιέντε τραγούδα και γέλα
Για τον Τσε Γκεβάρα τραγούδα και γέλα
Για τον εχθρό μας τραγούδα και γέλα
Για το φονιά μας τραγούδα και γέλα
Για τ’ όνειρό μας τραγούδα και γέλα

Τραγούδα στα παιδιά με τα σταυρωμένα χέρια,
τραγούδα στις μανάδες με τα μαύρα τσεμπέρια,
τραγούδα για όσους σκάβουν μ’ ίδρώτα τη γη,
τραγούδα σ’ όσους με γέλιο ξεπλένουν την οργή.
Τραγούδα τα όνειρα που δε προλάβαν να στεριώσουν
και τους ήρωες που πεθάναν πριν να προδώσουν,
για όσα αρνιέται να χωρέσει ανθρώπου ο νους
τους συρματοπλεγμένους ουρανούς.
Τραγούδα όλα τ’ αδύνατα να γίνουν δυνατά,
τραγούδα γη νερό αέρα και φωτιά,
αντί για δάκρυα γέλα, το θάνατο ξεγέλα,
για μένα και για σένα τραγούδα και γέλα.