Σαν αστραπή από μακριά,
ό, τι δεν μπόρεσε να υπάρξει,
σκίζει τη νύχτα βιαστικά,
άηχα κι ύστερα σβήνει.

Κι ούτε στη μνήμη φίλημα
ούτε ελεημοσύνη
ούτε απ’ τα δίχτυα του ψαρά
να πολεμάει να φύγει.