Με τα φεγγά , με τα φεγγάρια χάνομαι,
με τα σκοτά , με τα σκοτάδια βγαίνω.
Μαύρο πουλί της μοναξιάς
στην ερημιά, στην ερημιά κρυμμένο.

Όταν ανοίγω τα φτερά,
ο τόπος ε , ο τόπος ερημώνει
και μέσα μου αργά αργά
ο θάνατος, ο θάνατος ζυγώνει.

Δεν τη μπορώ τη μοναξιά,
αυτή που μ’ έ , αυτή που μ’ έχεις ρίξει,
αυτή που δε μου άξιζε,
αυτή που μ’ έ , αυτή που μ’ έχει κρύψει.

Είμαι χαμένος αν δε βρω
δρόμο για να, δρόμο για να γυρίσω
και μ’ έναν τρόπο άλλονε
να σε ξανα , να σε ξανακερδίσω.