Έφτασες κιόλας, πάει κι αυτό το ταξίδι;
πάρε μια ανάσα, σε λίγο κι άλλο αρχίζει.
Και είναι αυτό που θα φέρει και τ’ άλλα
και είν’ αυτό που θα είναι όλα τ’ άλλα;
αυτό που μοιάζει αιτία και πλήρωση,
φτάσιμο, φυγή ή προσποίηση;
αυτό που θα σε βγάλει απ’ το δρόμο σου
ή θα σε κλείσει για πάντα στον κόσμο σου.
Μα πριν χαράξεις στο χάρτη το πέρασμα,
βάλε σημάδι, πέρνα απ’ της άκρης το Πέραμα,
πιάσε το χώμα και το μαύρο το σύννεφο,
κράτα σφιχτά στην παλάμη το σίδερο
και ψάξε πίσω σου και μέσα σου και πέρα,
είν’ η ψυχή σου που διψάει για αέρα.
Κλείδωσε τα χέρια σου απάνω κι ένα δάκρυ,
όποια κι αν είναι αυτή η ασημένια άκρη.