Ναι, και δε με νοιάζει να `ρθείς
μικρέ πολιτικάντη να πας να γαμηθείς
εδώ δε χωράν μυστικά
γυμνή είσαι αλήθεια αν θα φτάσεις δυτικά.
Κι αν δεν μπορείς λόγω ντροπής
τότε όπως πάντα στο δρόμο θα χαθείς
και εγώ θα φτιάξω άλλη
ντυμένη με το μαύρο μου το χάλι.
Να περιμένει στημένη στο ποτάμι
για λίγο αγάπη ζεστασιά κι ας πάει χαράμι
κι αν δεν τη βρει ως την αυγή
ρε θα ζητήσω από τον ήλιο να μη βγει.
Έτσι απλά με τσαμπουκά ξαναμανά
θα την βγάλουμε κι εμείς στα σκοτεινά
με ένα κερί με τα όνειρά μας ιστορίες και κρασί
κι ας τραβιέσαι αλλού εσύ.
Λοιπόν, αυτή τη φορά θα μ’ ακούσεις καλά
κι αν χρειαστεί θα πέσω τόσο χαμηλά
θα σ’ αγκαλιάζει η φωνή μου θα σου μιλήσει η ψυχή μου
κι όσα φέρνω εγώ μαζί μου.
Πες ένα ψέμα μήπως σ’ ακούσει ο Θεός,
ρίξε και εδώ μια ματιά, μήπως κοιτάξει κι αυτός
είναι αδειανό το ποτάμι που μας χωρίζει καιρό
κι όταν γεμίζει είναι μόνο για κακό.
Κι εσύ φοβάσαι να ‘ρθεις διαλέγεις να δεις
όλα εκείνα που σ’ αφήνουν να χαθείς
σ’ ένα παράδεισο που θες στα αγγελούδια σκιές
και δε μου φτάνει, δε μου φτάνει που λες.
Καλές κουβέντες για μας και δήθεν νοιάζεσαι πάλι
με τα μάτια κλειστά και χαμηλά το κεφάλι
φύγε από δω ρε, φύγε από δω
έχω διαλέξει μονάχος μου τον τρόπο να σωθώ.
Δε ζητιανεύω χαρά, δε ζηλεύω γιορτές
έχω μια θλίψη να μου τραγουδάει το χτες
φτύνω τα ψεύτικα λόγια δε σας ακούω ποτέ
μόνος γονάτισα για λίγο, δε με ρίξατε ρε.
Κι αν φοβηθώ και σηκωθώ
τότε μ’ αξίζει στη βρωμιά σας να χαθώ
μα αν σηκωθώ, όταν γουστάρω
θα ποντάρω τη ζωή και θα ρεφάρω.
Δυτικά απ’ το ποτάμι μια ζωή παλληκάρι
μεγάλη η μαγκιά και το καμάρι
Δυτικά απ’ το ποτάμι πάρτε το όλοι χαμπάρι
πουλημένο στην ψυχή είναι το τομάρι.
Εγώ δεν κοίταγα μικρός απ’ την άλλη τη μεριά
γιατί είχα ακούσει πως υπάρχουνε θεριά
και πως μαζί με το ποτάμι σκιζόταν ο ουρανός
και ζούσε εκεί άλλος Θεός.
Μα εγώ ερωτεύτηκα που λες μια κουρελιασμένη αλήθεια
μα δε μάσησα από αυτές που σου γίνονται συνήθεια
κι ήρθα εδώ και ήπια λίγο απ’ το κρασί
κι ας μη με θέλατε μαζί.
Ένοιωσα και την αγωνία άκουσα και τα όνειρά σας
έχω μιξάρει την καρδιά μου στη δικιά σας
και κυλάμε όλοι μαζί και το ποτάμι όταν φουσκώνει
γίνεται ένα με τη γη και μας ενώνει.
Και μόνο εμάς συναντά στην πορεία του ο ήλιος
μπορεί ο πιο καλός μας φίλος
που εσείς τον βλέπετε από πάνω μας να βγαίνει
ενώ εμείς δυτικά απ’ το ποτάμι να πεθαίνει.