Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες
μαβιές, κόκκινες, κίτρινες.
Τ’ ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο,
τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο,
τα μάτια της σιωπή.