Γιορτάζω απόψε μα η βροχή δε σταματά
Κι εσύ που θα `στελνες λουλούδια είσαι φευγάτη
Το πρόσωπό μου απ’ τον καθρέφτη με κοιτά
Σάμπως να βλέπει κάποιον άγνωστο διαβάτη

Όλα τα χρόνια που σ’ αγαπησα γυρνούν
Μέσα στο έρημο δωμάτιο του εργένη
Τα όσα έζησα μαζί σου με πονούν
Σαν το μαχαίρι στην καρδιά μου που δεν βγαίνει

Γιορτάζω απόψε μα εσύ δε θα μου πεις
Χρόνια πολλά αγαπημένε και του χρόνου
Κλαίει η ψυχή μου με τα δάκρυα της βροχής
Πλέει η ζωή μου μες στο πέλαγος του κόσμου