Ο άνεμος, την πόρτα μου τη νύχτα την ανοίγει,
τρυπώνει στο δωμάτιο, μαζί μας ξενυχτά,
μεγάλος είναι ο έρωτας μα η ζωή μας λίγη,
τα όνειρα ταιριάζουνε σε βλέφαρα κλειστά.

Φεγγαράκι, φέξε μου,
στα σύννεφα να περπατώ,
να πηγαίνω στ’ όνειρό του,
με φιλιά να τον ξυπνώ.

Φι- φι- φίλα με, να σε φιλήσω
κι αγάπησέ με όπως σ’ αγαπώ,
Φι- φι- φίλα με και μη με κατεβάζεις
από το σύννεφο που περπατώ.

Μαζεύω τώρα ποιήματα και όλα τα βιβλία
και από rock που άκουγα, ακούω κλασσική,
μου φαίνονται οι άνθρωποι, άγρια θηρία
κι ελπίζω πως, απότομα, θα βρεθώ στη γη

Φεγγαράκι, φέξε μου,
στα σύννεφα να περπατώ,
να πηγαίνω στ’ όνειρό του,
με φιλιά να τον ξυπνώ.

Φι- φι- φίλα με, να σε φιλήσω
κι αγάπησέ με όπως σ’ αγαπώ,
Φι- φι- φίλα με και μη με κατεβάζεις
από το σύννεφο που περπατώ.

Φεγγαράκι, φέξε μου,
στα σύννεφα να περπατώ,
να πηγαίνω στ’ όνειρό του,
με φιλιά να τον ξυπνώ.

Φι- φι- φίλα με, να σε φιλήσω
κι αγάπησέ με όπως σ’ αγαπώ,
Φι- φι- φίλα με και μη με κατεβάζεις
από το σύννεφο που περπατώ.