Είχες στα μάτια σου Βυζαντινό φεγγάρι
Κι έμοιαζες ίδιος με εικόνα του Χριστού
Έλληνας όμορφος φωτιά και παλληκάρι
Λες κι απ’ τ’ ανάκτορα σε βγάλαν της Κνωσού

Είχες στα μάτια σου τ’ αυγερινού τη χάρη
Μες στην καρδιά σου είχες τα δώδεκα νησιά
Και σαν θα σμίξουμε μια νύχτα με φεγγάρι
Θα σου χαρίσω χάντρα φως μου θαλασσιά

Αγάπησέ με Αγάπησέ με
Μες στης καρδιάς σου τη σκιά
Κρυφάγγιξέ με
Κι αγάπησέ με

Τ’ αντρίκειο χέρι σου απλώνει σ’ ένα χάδι
Σαν τον μαΐστρο που χαϊδεύει τα νησιά
Σαν άσπρο σύννεφο που τύλιξε το βράδυ
Κι εσύ ο Ταΰγετος κι εγώ η Μονεμβασιά

Με των χεριών σου τα ατελείωτα μονοπάτια
Είσαι ένας στίχος σε τραγούδι μαγικό
Γάλα και μέλι στα μεγάλα σου τα μάτια
Σμίξαν και φτιάξαν της χαράς το μυστικό