Τ’ άστρα θα φύγουνε ό,τι κι αν κάνεις
Τα χείλη πνίγονται ό,τι κι αν πεις
Οι δρόμοι απλώνουνε γιατί με χάνεις
Ο ήλιος έγειρε για να με βρεις

Κάπου θα πάμε μ’αυτήν την πίκρα
Η μοίρα έγινε βάλτος βαθύς
Τρέμουν τα λόγια μας η φύτρα τρέμει
Ποιος δρόμος έμεινε να σηκωθείς;