Με φιλάς σαν βροχή
σταγόνα είσαι και σκορπάς
δίνεις γη στη φυγή
αλλάζεις δρόμο που με πας

Η σελήνη γυαλί απόψε μ’ έκοψε στα δυο
στο κενό με καλεί με δίψα πόνε να σε πιω

Δίνεις στον άνεμο όσα μου `χες πει
είμαι πιο έρημος σε σκιάς γιορτή
Τι να πω στην καρδιά που με το άδικο φως
με κυκλώνεις και μου σπας τα φτερά
Η φωνή του βοριά μαχαιριά

Αχ εσύ με τραβάς εκεί στα πέρατα του νου
μ’ άδειο βλέμμα σιωπάς
κομμάτια σπάζεις του ουρανού

Σου μιλώ, δε μ’ ακούς
με ρίχνεις πάλι στα βαθιά
να μετρώ τους καημούς
κρυφά μαζί με το νοτιά

Και τι δε θα `δινα να `σουνα εδώ
σ’ ένα δωμάτιο σπρώχνω τον καιρό
Τι να πω στην καρδιά που με τ’ άδικο το φως
με κυκλώνει και μου σπάει τα φτερά
Η φωνή του βοριά μαχαιριά