Κι ο βράχος ο ξερόβραχος, λίγο νεράκι στάζει,
μα η δική σου η άπονη, σκληρή καρδιά,
ούτε του βράχου μοιάζει.

Τι τα φυλάς τα νιάτα σου, στο Χάρο θα τα δώσεις,
έλα να τα γλεντήσουμε, σκληρή καρδιά,
αχ για θα το μετανιώσεις.

Κι ο γλάρος αψηλά πετά και χαμηλοκοιτάζει,
ψαράκια βλέπει στο γιαλό, σκληρή καρδιά,
αχ και βαριαναστενάζει.

Την πονεμένη μου καρδιά, μη μου τη μαραζώνεις,
για μένα να ενδιαφερθείς, σκληρή καρδιά,
αχ κι όχι να με πληγώνεις.