Λιώνουν τα χιόνια, ο ουρανός ανοίγει
Από φως και χρώμα τώρα όλα γίνονται ξανά
σπάει η καρδιά μου έτσι που γεμίζει
τις εικόνες φέρνουν πίσω του Απρίλη τα πουλιά
που έρχονται πάλι μα εσύ είσαι κάπου μακριά

Χάνονται οι μέρες, το σκοτάδι μένει
μ’ ένα γέλιο στον καθρέφτη ταξιδεύω στα τυφλά
αν είσαι αλήθεια έχω πια ξεχάσει
τη σκιά σου κλέβουν πίσω του Απρίλη τα πουλιά
που έρχονται πάλι μα εσύ είσαι κάπου μακριά

χελιδόνι που έχεις χαθεί

Χάνω το βήμα, με τραβάνε οι δρόμοι
δεν υπάρχουν τρόποι τώρα
δεν υπάρχει γιατρειά
σπάει η καρδιά μου μα είμαι εδώ ακόμα
τ’ όνομα σου με ρωτάνε το Απρίλη τα πουλιά
που έρχονται πάλι μα εσύ είσαι κάπου μακριά