Μια ιστορία απ’ το παρελθόν, παλιά..
Για τον άλλο Μπάμπη, όχι τον flou....

Μια ιστορία θα σας πω για τον Μπάμπη
τον Μπάμπη που δε ήτανε flou
ήταν παιδί του Πασαλιμανιού
μα τους κανόνες ποτέ δεν έμαθε αυτού του παιχνιδιού.
Δεν ήταν όπως τ’ άλλα τα παιδιά
που άκουγαν metal φόραγαν martins κι είχαν μακριά μαλλιά
ήταν αταίριαστος πολύ για το `89
λες και ήταν και καλά από άλλη γενιά.
Ήταν ο μόνος στην παρέα που άκουγε hip hop,
ήταν ο μόνος που δεν έβρισε ποτέ Αλβανό,
ήταν ο μόνος που φόραγε καπέλο το βράδυ,
ήταν ο μόνος που η αλυσίδα του είχε Volkswagen σημάδι.
Τον ενοχλούσε που γινόντουσαν όλοι νεοναζί
τον θύμωνε που χτύπαγαν τον black συμμαθητή.
Προσπαθούσε να διδάξει την ισότητα,
τραγική ειρωνεία ήταν ο ίδιος μειονότητα.

Δε μιλάω για νοήματα,
δεν προσπαθώ να δώσω μηνύματα
απλά εξιστορώ μέσα από άσματα
και αφήνω εσένα στα συμπεράσματα.
Δε σου προσφέρω την αλήθεια στο πιάτο
απλά σου λέω πως είναι να `σαι από κάτω
όπως ο Μπάμπης, ο Μπάμπης που δεν ήτανε flou
που δεν κατάλαβε ποτέ τους νόμους του παιχνιδιού.

Μια μέρα ο Μπάμπης είχε φαεινή ιδέα
όπως περπάταγε στους δρόμους του Περαία
να πάρει μέρος στο 15μελές
και να διδάξει από μέσα ιδέες ριζοσπαστικές.
Έτσι κι έγινε κ ο Μπάμπης έγινε μέλος
στου λυκείου την πολίτικη ζωή πήρε μέρος
τις ιδέες του δεν άργησε να πει φωναχτά
τα χαρτιά του δεν κράτησε για πολύ καιρό κλειστά.
Άλλοι αντέδρασαν, άλλοι σωπάσαν,
άλλοι συμφώνησαν, άλλοι τον κράξαν,
άλλοι διαφώνησαν μα συζητήσαν,
άλλοι δε μίλησαν μα τον πουλήσαν.
Το 3μελές είχε συνήθεια να βάφει τα αυγά του χρυσά
γι’ αυτό και πήγε κρυφά να βρει οργάνωση στον Μπάμπη να τη στήσει,
στο σχόλασμα αλύπητα να τον εσαπίσει.

Δε μιλάω για νοήματα,
δεν προσπαθώ να δώσω μηνύματα
απλά εξιστορώ μέσα από άσματα
και αφήνω εσένα στα συμπεράσματα.
Δε σου προσφέρω την αλήθεια στο πιάτο
απλά σου λέω πως είναι να `σαι από κάτω
όπως ο Μπάμπης ο Μπάμπης που δεν ήτανε flou
που δεν κατάλαβε ποτέ τους νόμους του παιχνιδιού.

Ένα μήνα ανάρρωσης στο Κρατικό
κι ούτε ιδέα από πρόσωπο φιλικό.
Ακόμα κ ο πατέρας του του το `χε πει
απ’ την αντίδραση καλύτερη η σιωπή.
Μα ο Μπάμπης είχε τελειωτικά πληγωθεί
και στο μυαλό του είχε σχέδιο σχηματιστεί.
Η εκδίκηση γι’ αυτόν πια η μόνη λύση
στα χέρια του θα έπαιρνε του 3μελούς τη δύση.
Του πατέρα του το δίκαννο πήρε ένα πρωί
και στου λυκείου του πήγε σ’ εθνική εορτή,
το παλτό του πετάει και το όπλο τραβάει
και για μια στιγμή διστάζει, τη σκανδάλη δεν πατάει.
Όμως η σύλληψη έγινε, έτσι κι αλλιώς,
στη φυλακή πια ο Μπάμπης έχει γίνει παλιός
και μετανιώνει κάθε μέρα την απόπειρα αυτή
κι αναρωτιέται αν ήταν όντως πιο καλή η σιωπή.

Δε μιλάω για νοήματα,
δεν προσπαθώ να δώσω μηνύματα
απλά εξιστορώ μέσα από άσματα
και αφήνω εσένα στα συμπεράσματα.
Δε σου προσφέρω την αλήθεια στο πιάτο
απλά σου λέω πως είναι να `σαι από κάτω
όπως ο Μπάμπης ο Μπάμπης που δεν ήτανε flou
που δεν κατάλαβε ποτέ τους νόμους του παιχνιδιού..