Ήρθες πάλι στο όνειρό μου να καρφώσεις το σκοτάδι
κι έχει πέσει στο δωμάτιο υγρασία του Νοτιά
μιά ζωή σακατεμένη ποιος θα σκύψει να σε πάρει
σ’ ένα κόσμο αλαφιασμένο που τραβάει τα σκοινιά.

Στα δεκάξι ο βιασμός σου στα δεκαοχτώ χαπάκια
πέντε νύχτες στην ασφάλεια δύο μήνες κλινική
κι έτσι γνώρισες τον Παύλο που σου σπρώχνει φιλαράκια
για να κάνεις άγρια κόλπα με λαθραία ηδονή.

Το καϊκι απ’ την Περσία δε θα φτάσει στο λιμάνι
τη χαμένη σου εφηβεία μη την ψάχνεις στη στεριά
στο λαβύρινθο του πλήθους ποιος μπορεί να σε σαλπάρει
αταξίδευτο ταξίδι με σκισμένα τα πανιά.

Στο κορμί σου τα σημάδια κάποιας επικηρυγμένης
και στα μάτια σου τα ίχνη μιας υπόγειας διαδρομής
τρείς και δέκα ξαπλωμένη στη στροφή της Βουλιαγμένης
σαν ανώνυμη σελίδα που δε διάβασε κανείς.