Πίσω απ’ τα κάγκελα κοιτάζει και γελάει
σε ένα δικό του κόσμο ζει, παραμιλάει.
Θεέ μου τι τρέλα αυτός ο κόσμος κουβαλάει
που είναι απ’ έξω και εδώ μέσα με κρατάει.

Κανείς δεν ρώτησε να μάθει το, γιατί,
έχει ταυτότητα της τρέλας το χαρτί.
Ένα μυαλό είχε χειμώνα καλοκαίρι
γιατί τρελάθηκε ούτε κι αυτός το ξέρει.

Αυτοί που φταίνε είναι απ’ έξω,
άδικε κόσμε πως να σ’ αντέξω;
Υποκρισία και αχαριστία
που εγώ τρελάθηκα είναι αιτία.

Σ’ ένα δωμάτιο ερμητικά κλεισμένο
δεν έχει μείνει τώρα τι να περιμένω.
Μου φταίει το σύστημα που με έχει κλειδωμένο,
οδός της Τρέλας η διεύθυνση που μένω.