Σε μια κρυφή σελίδα κοίταξα,
μα δε σε είδα.
Μόνο ένα γράμμα σου
μου θύμησε το κλάμα σου
κι έσταξε αίμα στο χαρτί.

Κάτι που ενώνει
αυτούς που μένουν μόνοι
μέσα απ’ τα ερείπια
του νου μου με γλιτώνει
κι η νύχτα φέρνει το πρωί.

Πίσω από άναρθρες κραυγές
ακούω τη φωνή σου
Ίσως δεν είμαι αυτό που θες...
μα πάρε με μαζί σου
στο φως του Παραδείσου...