Είμαι της Αγαύης γιος και δυο νταήδων ανηψιός
γεννιέμαι πεθαίνω Ζυγός μα και Σκορπιός
φίλους έχω τους ανέμους σπίτι μου είναι ο ουρανός
κρυώνω παγώνω μονάχος κι αδειανός.

Ζω στης νύχτας το σκοτάδι γίνομαι θανάτου χάδι
πληγώνω σκοτώνω εκείνους που αγαπώ
δεν μπορώ την καλωσύνη με θυμώνει η αδερφοσύνη
γυρίζω σφυρίζω τον άδικο σκοπό.

Τέσσερις σ’ αυτόν το δρόμο τρεις έξω απ’ το νόμο
δυο κοιτάν τον αστυνόμο κι ένας δε μιλά
τέσσερις έξω απ’ το χρόνο τρεις που κάναν φόνο
δυο με λένε δολοφόνο κι ένας με φιλά.

Τρεις μικροί λησμονημένοι φίλοι εχθροί και ξένοι
βρίσκονται γερά δεμένοι σ’ άλλην εποχή
μόνο εγώ σαν πεθαμένος ζω παγιδευμένος
γίνομαι άψυχος χαμένος μες στην ταραχή.

Είμαι μιας γυναίκας γιος και δυο αγίων αδελφός
πεθαίνω μικραίνω σαν πρόσωπο ξανθό.