Τη μέρα εκείνη την αρχαία
των προπαππούδων η παλιά τρελοπαρέα
αποβιβάστηκε με μπόγους και μπαούλα
στου κάβο Μπλούμ τη χρυσορόδινη μυτούλα.

Και τα βουνά ετούτα ακόμα αντιλαλούν απ’ το σουξέ
που τραγουδούσαν μ’ ένα στόμα:
"Δεν είμαστε Ζουλού δεν είμαστε Παπούα,
είμαστε η άγρια φυλή των Λιλιπούα".

"Δεν είμαστε Ζουλού δεν είμαστε Παπούα,
είμαστε η άγρια φυλή των Λιλιπούα".
Ουα Ουα Ουα Ουα...

Της αποβάσεως τη μέρα
την εγιορτάζουμε όλοι μέρα παρά μέρα
περικυκλώνοντας με βάρκες και φελούκες
τον Κάβο Μπλούμ, που του πετάμε στρακαστρούκες.

Κι αέρας, κύματα και χώμα αντιλαλούν απ’ το σουξέ
που τραγουδάμε μ’ ένα στόμα:
"Δεν είμαστε Ζουλού δεν είμαστε Παπούα,
είμαστε δισέγγονα των άγριων Λιλιπούα".

"Δεν είμαστε Ζουλού δεν είμαστε Παπούα,
είμαστε δισέγγονα των άγριων Λιλιπούα".
Ουα Ουα Ουα Ουα...