Στο κιόσκι μες το πάρκο που λουφάζαμε μικροί
πάλευα το πορτραίτο σου να φτιάξω
με νότες χαρισμένες από `δω κι από κει
χωρίς ούτε γραμμούλα να σ’ αλλάξω

Τα μάτια σου δυο κάρβουνα στο μέλι βουτηγμένα
το χέρι σου μαροκινό σπαθί
τις φούρλες σου να γράφεις αποκλειστικά για μένα
πρίμα μπαλαρίνα στην σκηνή

Σαν όραμα τρελά φεγγοβολάς
και σαν ουράνια ρόδα στην ρώτα σου κυλάς
τροφή το σώμα, το αίμα σου κρασί
το πιο ακριβό μοντέλο μωρό μου είσαι `συ

Τα πλάνα σου σκορπίσανε στον άνεμο πουλιά
και γύρισαν μ’ ερωτηματικό
χαμήλωσαν τα φώτα κι εγώ μες τη σιγαλιά
σαλπάρισα με τον Τιτανικό
και τώρα που το σκέφτομαι μονάχος μου ξανά
μέσα από τα στιχάκια δραπετεύεις
αλλάζεις το μοντέλο πριν τελειώσει η ζωγραφιά
και πίσω από την πλάτη μου χορεύεις

Σαν όραμα...