Ήθελα να μάθω πώς περνάς,
σε παρακολούθησα ένα βράδυ.
Σε είδα κάποιον άλλον να φιλάς
κι έχασε η καρδούλα μου τ’ αλφάδι.

Ήρθα στο τραπέζι σου μπροστά,
σου απλώσα και τυπικά το χέρι.
Ήτανε το βλέμμα σου φωτιά,
ήτανε τα λόγια σου μαχαίρι.

Βγήκα απ’ το μαγαζί σκυφτός,
σε κοιτούσα ώρες απ’ το τζάμι.
Ένιωθα σαν ζωντανός νεκρός,
πλοίο που δεν έχει πια λιμάνι.

Μέσα γέλια και αγάπη,
έξω πόνος και βροχή,
κι εγώ πνίγηκα στο δάκρυ
έξω από ένα μαγαζί.
Ένα τζάμι ανάμεσά μας
να το σπάσω να κοπώ,
αφού δύναμη δε βρήκα
να σου πω πως σ’ αγαπώ.

Πόνεσα και ένιωσα ντροπή,
ήπια στάλα στάλα το φαρμάκι.
Έλεγα θα βγεις για μια στιγμή,
μα εσύ μου γύρισες την πλάτη.

Έφτανε ως το κόκαλο η βροχή,
με είχε γονατίσει ο εφιάλτης,
και κοιτούσανε οι περαστικοί
άλλο ένα ερείπιο αγάπης.

Μέσα γέλια και αγάπη,
έξω πόνος και βροχή,
κι εγώ πνίγηκα στο δάκρυ
έξω από ένα μαγαζί.
Ένα τζάμι ανάμεσά μας
να το σπάσω να κοπώ,
αφού δύναμη δε βρήκα
να σου πω πως σ’ αγαπώ.