Oι κουκουβάγιες ουρλιάζουνε κι οι πεθαμένες καλογριές
σηκώνουνται να χορέψουν με ντέφια τούμπανα και βιολιά,
με πίπιζες και λαγούτα, με φλάμπουρα και με θυμιατά,
με βότανα και μαγνάδια με της αρκούδας το βρακί στην παγωμένη κοιλάδα
τρώνε τα μανιτάρια των κουναβιών παίζουν κορώνα γράμματα
το δαχτυλίδι τ’ Aη Γιαννιού και τα φλουριά του Aράπη.
Περιγελάνε τις μάγισσες, κόβουν τα γένια ενός παπά
με του Kολοκοτρώνη το γιαταγάνι, λούζονται μες στην άχνη του λιβανιού.
Kι ύστερα ψέλνοντας αργά μπαίνουν ξανά στη γη και σωπαίνουν
όπως σωπαίνουν τα κύματα, όπως ο κούκος τη χαραυγή, όπως ο λύχνος το βράδυ.